ORHAN TEMEL’İN ARDINDAN
ESKİ KAŞ’IN SON TANIKLARI
Geçtiğimiz Perşembe günü ata dostlarımızın torunu, hemşerim, arkadaşım ve akranım emekli müfettiş Orhan Temel’i kaybettik.
Arkadaşım Orhan Temel birkaç yıldır kötü hastalıklarla mücadele ediyordu. Doktor olan kızı ve yine doktor olan damadı onun en iyi şekilde tedavi olması için ellerinden geleni yaptılar. Eşi, kızı ve oğlu hep yanındalardı. Kardeşleri, yeğenleri de bu hastalık ve tedavi döneminde sevgi ve ilgilerini hiç esirgemediler. Bir konuşmamızda bana 7 defa ameliyat olduğunu söylemişti. Son haftalarda yoğun bakımda kalmış ve aile sıkıntılı bir süreç yaşamıştı.
Arkadaşım Orhan, Çukurbağ Köyünde “Temeller “ olarak anılan Mehmet Temel’in torunu, Ziraat Bankası Kaş Şubesi’nden emekli rahmetli Hüseyin Temel’in oğludur. Kendisi bir ablasından sonra olan 4 erkek kardeşin büyüğüdür. Doğduğu 1951 yılı Kaş’ın, ailenin ve köylerin en fakir sıkıntılı dönemidir. Babası Hüseyin Amca ve aile üyeleri bir maaşla, geçinmek ve ayakta kalmak için çok çaba sarfetmişlerdir. O yıllarda Kaş’a sonradan köyden gelip yerleşen aileler Uzunçarşı Caddesinin dışındaki alanlara yerleşerek orada adeta köy hayatı yaşıyorlardı. Her aile evinin önüne birkaç sebze eker, uygun yer varsa inek ve tavuk besler, yufka ekmeğini kendi yapar, çarşıdan ekmek ve yiyecek malzemesi almazdı. Köyden getirilen bulgur, un, tarhana, makarna, yarma, mercimek, nohut, kuru fasülye gibi hububat/ yemeklikler bazen evin önünde kara ocakta üç bacaklı sacayağı üzerine koyulan tencerelerde pişirilir, böylece tüpgaz parasından da tasarruf edilirdi. Çamaşır makinası ve köylerdeki gibi hayrat çamaşırlık olmadığından bahçeye ağzı bıçakla açılmış bir gaz tenekesinde odun ateşiyle küllü su kaynatılır ve çamaşırlar elde metal leğenlerde yıkanırdı. Ancak bir misafir geldiğinde eve 1-2 somun o zaman ki deyimle “ fırın ekmeği “ alınırdı.
Arkadaşım Orhan’la ilkokul döneminde yaz aylarında köyde görüşürdük. Ailesi onu Bağ içi diye anılan üzüm bağlarına yakın “Telbis Yeri “ denilen tarlada yaz döneminde bir çardakta oturan dedesi Mehmet Temel ve ninesinin yanına yardıma gönderirdi. Yaz ayı boyunca Orhan dedesinin hayvanlarına bakar, ekin biçme, harman kaldırma gibi işlerde onlara yardım ederdi.
Orhan’ın babası 1960’lı yıllarda Kaş merkezde ilk turistik pansiyon/otel açan ve işleten kişilerdendi. Kaş Ortaokulunda aynı yıllarda okuduk. Daha sonra lise yıllarında yollarımız ayrıldı, ben 1966 yılında yeni açılan Fethiye Lisesine gittim. 1970 yılında ben İstanbul Hukuk Fakültesi öğrencisi iken yollarımız yine kesişti, Orhan’ın üniversite giriş puanı düşüktü, hiç bir yere kayıt yaptıramamıştı. Ek kontenjanların açılması ve giriş puanlarının düşmesi İçin İstanbul’a gelmişti. O zaman ben Edirnekapı Öğrenci Yurdu’nda kalıyordum. O zaman kalacak yer ve para olmadığından ben onu kaçak olarak yurda aldım, haftalarca bizim odada kaldık. Çoğu zaman o 4 kişilik odada tek kişilik yatakta beraber yatıyorduk. O yıllarda yurtta kalan benim arkadaşım olan herkes Orhan’ı tanırdı. Şubat ayında ben seçmeli ders sınavına girdim ve ara tatili nedeniyle memlekete gidince yatağım Orhan’a kaldı ve yurtta kayıtlı öğrenci gibi kalmaya devam etti. Herhalde o aylarda üniversiteler ek kontenjan açtılar ve Orhan ara dönemde İstanbul Aksaray İktisadi ve Ticari İlimler Akademisi’ne kaydoldu. Okulu bitirdikten sonra 1975 yıllarında İş Müfettişi olarak çalışmaya başladı. Ben o yıllarda Kaş’ta serbest avukatlığa başladığımdan çok sık görüşemiyorduk. 1984 yılında Anavatan Partisi’nden Kaş Belediyesi başkan adayı konusunda bir sıkıntı vardı. Ben Orhan’a telefon açtım;
- Kaş Belediye Başkan adayı olur musun? diye sordum. O da siyaset bana uygun değil anlamında bir cevap verdi. Emekli olduktan sonra da Antalya da oturmaya devam etti. Önceki yıllarda Antalya'da Kaş’lılar Derneği Başkanlığı yaptı.
Orhan alçak gönüllü, hoş sohbet, yaşamı seven, para ve servete önem vermeyen birisiydi. İyi bir aile babası, iyi bir arkadaş, iyi bir dosttu. Çocuklarına ve torunlarına da çok düşkündü. Arka arkaya gelen kötü hastalıklar onu aramızdan ayırdı. Orhan eski dönem Kaş’ı ve köy hayatını birlikte yaşayan eski Kaş’lılardan birisiydi.
Bu vesileyle tüm Temel Ailesine, yakınlarına, sevenlerine baş sağlığı ve sabır, arkadaşıma da Allahtan rahmet diliyorum.
