Her insan dünyaya bebek olarak gelir ,
Büyümeye başlar zamanla ;
Çocuk olur; genç olur, yetişkin olur, yaşlı olur,
Çocukluk en güzel dönemidir insanın,
Çocukluk en masum evresidir insanın,
Yaşlanınca bile çocukluk anılarımızla avunuruz,
İnsan ne kadar büyüse de;
Bir tarafı hep çocuk kalırmış .
Adı üstünde çocukluk yılları,
Adım adım Büyüme yılları,
Parklarda; bahçelerde oynama yılları,
Evde oyuncaklarla oynama yılları,
Aileyi, akrabaları tanıma yılları,
Okula başlama yılları,
Okumayı,yazmayı öğrenme yılları,
Hayata tutunmaya başlama yılları ,
Ne denirse; Evet deme yılları,
İnsanlara güvenmeye başlama yılları,
Kimseden bir kötülük beklenmeyen yıllar ,
Herkese gülücükler dağıtma yılları ,
Hepimiz çocuktuk; Çocukluk yıllarından geçtik;
Bırakın! Çocuklar gönüllerince oyunlar oynasın!
Bırakın! Çocuklar parklarda; bahçelerde özgürce dolaşsın!
Bırakın! Çocuklar okullara gitsinler!
Okumayı, yazmayı öğrensinler!
Bırakın! Çocuklar mutluluk şarkıları söylesinler!
Bırakın! Çocuklar anne- baba-öğretmenim desinler,
Annelerini ve babalarını mutlu etsinler ;
Bırakın! Çocuklar geleceğe umutla baksınlar!
Bırakın! Çocuklar hep gülsünler, hiç ağlamasınlar!
Bırakın! Çocuklar çocukluklarını yaşasınlar!
Bırakın! Çocuklar gönüllerince yaşasınlar!
Eğer çocuklar çocukluklarını yaşayamıyorlarsa ;
Bu dünyada yaşamanın ne anlamı var;
Bu fani dünya hayatının ne önemi var;
Sizi yaşatamadığımız için bizi affedin çocuklar,
Sizleri koruyamadığımız için özür dileriz çocuklar;
O zaman kopsun kıyamet!
Ahiret hayatımıza başlayalım!
Yüce Allahım bizleri affetmez ise;
Günahlarımızın cezasını çekelim!
En derin saygı ve selamlarımı sunarım.
